…«ubodzy są uprzywilejowanymi adresatami Ewangelii»… Należy stwierdzić bez zbędnych słów, że «istnieje nierozerwalna więź między naszą wiarą i ubogimi». Nie pozostawmy ich nigdy samych. (EG 48)
Patrząc na otaczające nas rzeczywistości doświadczamy nowych form ubóstwa, na które jako spadkobiercy św. Wincentego, staramy się odpowiadać z kreatywnością i odwagą.
Na Kurytybie i w regionie metropolitalnym, w naszych „przyjściach i wyjściach”, podczas wizyt domowych, wizyt instytucjonalnych i nieformalnych spotkań, byłyśmy głęboko poruszone sytuacją osób znajdujących się w skrajnej bezbronności i ryzyku. Bliskość z nimi sprawiła, że podzieliłyśmy się z nimi nadzieją na lepsze jutro. W osobach mieszkających w namiotach, na ulicach, na peryferiach, w więzieniach, w improwizowanych mieszkaniach w osiedlach skłoterskich, odkryłyśmy serca całkowicie otwarte na przyjęcie czegoś nowego i zaczynanie od początku pomimo niezliczonych przeszkód i trudności w ich życiu.
Surowe kary wymierzane przez biedę, pogarszaną przez obecną sytuację zdrowotną, przemoc i notorycznie utrwalane w naszym kraju nierówności społeczne, skłaniają nas do kontynuowania z determinacją podróży, którą rozpoczęłyśmy z tymi, z którymi dzielimy nasze życie, naszą wiarę i nasze marzenia. Kim oni są? Są to mężczyźni i kobiety mieszkający na ulicach, walczących o mieszkanie w osiedlach skłoterskich, bezrobotni, kobiety pozbawione wolności, migranci; krótko mówiąc, to dorośli, dzieci i młodzież, którzy są podatni i/lub narażeni na różne zagrożenia społeczne, to ofiary dyskryminacji oraz ci, których godność została skrzywdzona.
Dzięki wsparciu i dofinansowaniu Projektu Misyjnego pochodzącego z Domu Macierzystego, oprócz pomocy Prowincji Kurytyby i aktywnego udziału Sióstr z pięciu wspólnot lokalnych, dostrzegłyśmy możliwość wyjścia poza doraźną opiekę nad osobami, którym towarzyszymy i możliwość zainwestowania w nową naukę i refleksje, a także ich w udział w życiu społecznym.
W oparciu o zainteresowanie i potrzeby wyrażane przez osoby, które spontanicznie starały się uczestniczyć we wcześniej utworzonych grupach, powstały propozycje kursów mające na celu zdobycie nowej wiedzy, poprawę w socjalizacji, doświadczenie solidarności, możliwość otrzymania dochodu. Oferowane kursy o charakterze wędrownym, cieszyły się i nadal cieszą się popularnością, ponieważ odbywają się tam, gdzie znajduje się zainteresowana populacja.
Przedmiot nauki lub doskonalenia koncentruje się na kilku obszarach: pielęgnacji ciała, fryzjerstwie, manicure i pedicure; zostały również udostępnione dzięki nowym technikom i trendom estetyka twarzy i makijaż. Inne praktyczne szkolenia, takie jak zajęcie się domem, pieczenie, gotowanie, szycie, malowanie tkanin, warsztaty muzyczne i artystyczne również znajdują swoje miejsce, ponieważ są one odpowiedzią na zainteresowanie wyrażane przez dużą liczbę uczestników, głównie kobiet.
Pod koniec każdego kursu, certyfikat udziału i pamiątka uczestnictwa zbliżają wszystkie grupy do wspólnego świętowania i uzewnętrznienia przeżytych wspólnie doświadczeń.
Pełne wdzięczności historie są szczerymi świadectwami przeobrażonego życia i zacieśnionych więzi społecznych, które potwierdzają, że cele zostały osiągnięte. Parafrazując Świętego Miłosierdzia, św. Wincentego a Paulo, my wszyscy, przyjaciele, kursanci, współpracownicy, sympatycy oraz Siostry bezpośrednio i pośrednio zaangażowane w tę inicjatywę mówimy: Synowie i Córki, niech Bóg będzie błogosławiony!
Cleonice Regina Claudino i Siostra Vanilza Maria Bueno
(Dla Zespołu Koordynacji Projektu)
