W dniach 28 listopada – 1 grudnia odbyło się spotkanie formacyjne w Los Almendros (Madryt). Dołączyły do nas Lola Arrieta i Cova Orejas, Siostry Karmelitanki z Vedruny, które uczestniczą w znanym Projekcie Towarzyszenia „Ruaj”. Były odpowiedzialne za przedstawienie tematu: „Historia życia powołaniem” oraz podanie nam sposobów, które pozwoliłby nam osiągnąć cel jaki postawiłyśmy sobie na początku:Ponownie przemyśleć życie jako powołanie pamiętając o najbliższej przeszłości zachowując ją w sercu i otwierając się na przyszłość z wdzięcznością i nadzieją.
Poprzez wyobrażenie pewnego rodzaju obrazu, który reprezentował nasze lata przynależności do Zgromadzenia, wskazałyśmy punkty trudne, momenty, które wywołały smutek, radość, zamieszanie, niepokój… niektóre z nich są przechowywane przez nas w pamięci i nie zostały wypowiedziane, ale z którymi umiemy sobie radzić i z nimi żyć. Bardzo konstruktywne było dzielenie się w parach powtórnym czytaniem, które każdy z nas zrobił, i dzielenie się nim później w grupie. Zostałyśmy również zaproszone do uświadomienia sobie, dokąd zmierzamy oraz do wykrycia trosk i trudności, które nas niepokoiły.
Zrobiłyśmy następny krok posługując się świadkiem wskazanym nam przez Pana, Izajaszem „Oto jestem, poślij mnie” (Iz 6,8) i zgodnie z tekstem pogłębiałyśmy naszą podróż pedagogiczną, w szczególności w 3 elementach, które musimy wziąć pod uwagę w życiu jako klucz naszego powołania: doświadczenie teofaniczne, proces konsekracji, który nas kształtuje i wysyła na misję.
Z pragnieniem życia, by każdy dzień był coraz bardziej zakorzeniony i związany z Bogiem, to znaczy życia świadomością misji, rozpoczęłyśmy dzień od wspólnej wędrówki ścieżkamiwyznaczonych zadań, na której pogłębiałyśmy przesłanie: „Być dorosłym, pośród innych rzeczy, poprzez zdolność do pracy”, przypominające nam, że zadania nie są misją. Miejsce Motywacji, w którym odkryłyśmy, że „to, co robimy, jest ważne, ale jeszcze bardziej to, co nas motywuje do tego, co robimy” oraz jak ważne jest rozpoznanie głównych argumentacji do poprawy zarządzania nimi, a także troska o te motywacje, które popychają nas do robienia tego, co robimy. Najważniejszym dla nas wydarzeniem była zachęta, by prosić o dar Ducha Świętego, iść w kierunku procesu zjednoczenia i „żyć życiem jako misją” oraz żyć w bliskości i Wspólnocie w postawie córek i sióstr.
Niedzielę poświęciłyśmy zgłębianiu różnych punktów szczególnego zainteresowania, które podczas naszych rozmów odzwierciedlały zatroskanie na naszej drodze powołaniowej. Były to: doświadczenie „zdezorientowanych” świadków, którzy podążają innymi ścieżkami niż te wyznaczone, aby spojrzeć na Jezusa; trudności w zintegrowaniu życia jako misji; potrzeby leżące u podstaw głównych motywacji, bo im bardziej są one zrównoważone, tym lepiej możemy odpowiedzieć w naszym oddaniu sie dla innych; wartości, które mają żywotne interesy, relacje z Bogiem w czasach przeciwności losu, utrata ważnych dla nas osób, znaczenie uświadomienia sobie obecności Boga w naszym życiu poprzez chwile zażyłości z Nim, odkrycie osobistego powołania w ramach wspólnego powołania oraz trudności oddania Bogu centralnego miejsca w naszym życiu i rezygnacji z własnego ja.
Zakończyłyśmy to wspaniałe spotkanie, dziękując Bogu za wszystko, co nam dał, z przekonaniem o potrzebie dalszego pogłębiania naszej ludzkiej formacji, aby być Służebnicami Pana i ludzi w potrzebie. Jak zawsze dziękujemy Siostrom, które zawsze witają nas z radością i serdecznością.
Siostra Maria José Alias, Siostra Miłosierdzia
