Dnia 15 maja 2025 roku 43 Siostry z 17 różnych zgromadzeń zakonnych w archidiecezji warszawskiej uczestniczyły w pielgrzymce do Gietrzwałdu. Naszemu pielgrzymowaniu towarzyszył o. Wiesław Kulisz SJ, który w archidiecezji jest referentem męskich zgromadzeń zakonnych.
To tam w 1877 roku, w małej wiosce na Warmii, dwie wizjonerki: 13-letnia Justyna SZAFRYŃSKA i 12-letnia Barbara SAMULOWSKA doświadczyły łaski widzenia Matki Bożej. Znamienne jest, że dziewczynki słyszały Maryję, która mówiła do nich po polsku. Dodać trzeba, że Polska w tym czasie była od zaborami, a tym samym nie wolno było używać języka ojczystego.
Ponadto Maryja nie tylko ukazywała się – 160 razy – na drzewie klonu, który rósł nieopodal kościoła, ale przekazywała orędzia i odpowiadała na zadawane pytania. Wzywała szczególnie do gorliwej modlitwy różańcowej i do pokuty oraz mówiła o roli Mszy Świętej jako najważniejszej modlitwie Kościoła… a o sobie powiedziała, że jest Niepokalanie Poczęta. Prosiła też, by w miejscu objawień zbudowano stacje Męki Pańskiej oraz kapliczkę z Jej figurą jako Niepokalanie Poczętą.
Jedna z wizjonerek, Barbara Samulowska, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. Po przebytej formacji w postulacie w Chełmnie w 1884 roku została skierowana do Domu Macierzystego w Paryżu, przy ul. du Bac 140, gdzie odbywała nowicjat – seminarium, a następnie po złożeniu ślubów świętych w roku 1895 udała się w podróż misyjną do Gwatemali, gdzie pozostała do końca swojego ziemskiego życia, tj. do dnia 6 grudnia 1950 roku.
Dnia 2 lutego 2005 roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny, a s. Barbarze Samulowskiej przysługuje tytuł Służebnicy Bożej.
S. Elżbieta Kowalewska
