Według setek badań poświęconych bratobójczej walce, która ogarnęła Hiszpanię w 1936 r., zamordowanych zostało co najmniej 7 500 kapłanów i zakonnic oraz 13 biskupów.
Setki z nich są już beatyfikowani, inni kanonizowani. A oficjalne uznanie ich męczeństwa było bardzo wyczekiwane. W niedzielę 13 października 2013 r., w mieście Tarragona (Hiszpania), odbyła się beatyfikacja blisko 522 hiszpańskich świadków wiary. Jest wśród nich 27 Sióstr Miłosierdzia i jedna świecka członkini Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Wszystkie całkowicie poświęciły swoje życie Bogu w służbie Ubogim, wierne Ewangelii i charyzmatowi Zgromadzenia. Zdawały sobie sprawę, że pewnego dnia może się spełnić przepowiednia Jezusa:
“Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: Sługa nie jest większy od swego pana. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować.”
(J 15,20)
Męczenniczki za wiarę
Przeczuwając zbliżające się męczeństwo, z wiarą modliły się o moc Ducha Świętego. Karmiły się i umacniały Eucharystią, która przygotowała je do dania świadectwa Wierze, Nadziei i Miłości. Ich „przestępstwo” polegało na byciu Siostrami Miłosierdzia oddającymi się posłudze chorym, wychowywaniu, otaczaniu opieką i czynieniu dobra na wzór Jezusa z Nazaretu. Nie angażowały się w żadne działania polityczne; prześladowano je tylko za to, że były kobietami poświęconymi Bogu, Siostrami Miłosierdzia.
Ich krew stała się nasieniem wielu powołań, które Pan Bóg wzbudzał przez następne trzydzieści lat. Mamy nadzieję, że także obecnie, dzięki przybliżeniu światu ich świadectwa wiary, zakiełkują nowe nasiona Wiary i Miłosierdzia. Chodzi o to, aby przekierować drogę materializmu i komfortu na drogę wiary i szczęścia, którego źródło leży w „opuszczeniu wszystkiego”, aby być apostołami Miłosierdzia.
Oto lista nazwisk, pełnionej misji i jej miejsca oraz daty męczeństwa:
– Leganes (Madryt) Szkoła „La Immaculada” († 12.08.1936): Siostra M. Adoration Cortés, Siostra Maria Diaz-Pardo i Siostra Stefanie Saldaña.
– Szpital Psychiatryczny Santa Izabel: Siostra M. Dolores Barroso i Siostra Asunción Mayoral (ostatnia znalazła tutaj schronienie, chociaż pochodziła ze Wspólnoty przy Domu dla Niewidomych w Madrycie).
– Szpital Gruźliczy El Neveral (Jaen): Siostry zostały stracone w „pociągu śmierci” w mieście Vallecas († 12.08.1936). Były to: Siostra Ramona Cao Fernandez i Siostra Juana Perez Abascal.
– Przytułek San Eugenio (Walencja): Siostry schroniły się w Puzol (Walencja) w domu rodzinnym jednej z nich i tam uczestniczyły we Mszy św. odprawianej przez ukrywającego się wraz z nimi franciszkanina. To było bezpośrednim powodem skazania ich na śmierć († 18.08.1936): Siostra Rosario Ciercoles, Siostra Mª Luisa Bermudez i Siostra Micaela Herman.
– Dom Miłosierdzia (Albacete): Siostry wydalone przez władze, w obliczu groźby śmierci, schroniły się w Madrycie w domu krewnych Siostry Przełożonej. Trzy z nich udały się na poszukiwanie pomocy u rodziny innej z Sióstr. Nie dotarły tam jednak i zostały brutalnie zamordowane († 03.09.1936). Były to: Siostra Dolores Caro, Siostra Andrea Calle i Siostra Concepción Perez Giral.
– Szpital i Szkoły w Segorbe (Castellon): Wspólnota wyrzucona ze swego domu, znalazła schronienie w domu jednego z byłych uczniów. Gdy Siostra Martina Vazquez, Przełożona, została aresztowana, poprosiła ona o darowanie wolności pozostałym Siostrom. Pozwolono im odejść i w ten sposób tylko ona poniosła męczeństwo († 04.10.1936).
– Szpital Główny (Walencja): Wspólnota została rozwiązana i wypędzona z domu. Siostra Josefa Martinez Pérez schroniła się w swoim rodzinnym domu w Alberique (Walencja), jednak jej bliskich również prześladowano. Siostra Josefa ofiarowała się ponieść śmierć za rodzoną siostrę, której mąż został niedawno zamordowany, a ona sama oczekiwała dziecka. Prześladowcy zgodzili się na taką zamianę i Siostra Josefa poniosła śmierć męczeńską za Wiarę i Miłosierdzie († 15.10.1936).
– Dom Miłosierdzia (Walencja): Siostry zostały wyrzucone z domu. Kilka z nich znalazło schronienie w domu rodzinnym jednej z Sióstr, gdzie ukrywali się także dwaj księża, którzy potajemnie sprawowali Eucharystię, co uznano za przestępstwo i wystarczający powód do wykonania wyroku śmierci w Gilet (Walencja) na Siostrze Joaquinie Rey i Siostrze Victorii Arregui († 29.10.1936).
– Szpital Matki z Dzieckiem Santa Cristina (Madryt): Męczeństwo poniosły tutaj Siostra Modesta Moro Briz i Siostra Pilar Isabel Sanchez Suarez. Mieszkały one w akademiku w centrum Madrytu. Gdy opuściły schronienie, aby uczestniczyć we Mszy św. z okazji Uroczystości Wszystkich Świętych, zostały aresztowane i skazane na śmierć przez Trybunał Ludowy (31.10.1936).
– Szpitale Atocha and Carabanchel (Madryt): Siostra Josefa Girones Arteta i Siostra Lorenza Diaz Bolaños musiały przeciwstawić się niemoralnym propozycjom swych oprawców i zostały zamordowane za wierność wyznawanej wierze i powołaniu († 22.11.1936).
– Szkoła El Carmen w Betera (Walencja): Tamtejsza Wspólnota ukryła się w akademiku w Walencji. Dolores Broseta, należąca do Dzieci Maryi, przynosiła Siostrom codziennie jedzenie przygotowywane przez byłych uczniów Sióstr. Pewnego dnia, prześladowcy poszukujący Sióstr, śledząc Dolores, dotarli do kryjówki i wymordowali całą Wspólnotę. Były to: Siostra Josefa Laborra, Siostra Carmen Rodríguez Barazal, Siostra Estefanía Irisarri, Siostra Pilar Nalda i Siostra Isidora Izquierdo. Śmierć poniosła również Mª Dolores Broseta, która dostarczała im posiłki (09.12.1936).
– Z Portoryko do Madrytu i z Madrytu do Nieba: Siostra Gaudencia Benavidaes Herrero, przez długie lata była na misjach w Portoryko. Przyjechała do Hiszpanii, aby podjąć leczenie ze względu na problemy z sercem. Rozpoznana jako zakonnica, została aresztowana i przetrzymywana kolejno w trzech więzieniach, gdzie wiele wycierpiała. Jej ciało było pokryte licznymi ranami, jednak odmówiono jej pomocy medycznej. Zmarła dając świadectwo Jezusowi Chrystusowi i przebaczając oprawcom († 11.02.1937).
Nasze Siostry Męczenniczki poniosły śmierć, wyznając z odwagą wiarę w Jezusa Chrystusa, przebaczając prześladowcom i oddając życie w ręce Ojca, który jest w Niebie. Dały świadectwo Chrystusowi swoim życiem, postępowaniem i wiernością Jego nauce. Wolały umrzeć niż się Go zaprzeć.
Czy jesteśmy zdolne życia wiarą z tą samą śmiałością i odwagą?
