Dwadzieścia siedem Sióstr Miłosierdzia i ich świecka towarzyszka w męczeństwie, członkini Stowarzyszenia Dzieci Maryi, są świadkami światła Chrystusa Zmartwychwstałego. Należą one do grupy 522 osób, które były beatyfikowane w Tarragonie 13 października 2013 roku. W tej grupie znalazło się również czternastu Księży Misjonarzy, wśród których był Ks. Fortunato Velasco Tobar.
Męczennicy są gwiazdami wiary, ponieważ oddali swoje życie wskazując na prawdziwe Światło, Jezusa Chrystusa, który powiedział o sobie: “Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8,12).
Idąc śladami autora Apokalipsy (por. Ap 7, 13-14), który mówi o męczeństwie pierwszych chrześcijan, odpowiemy na cztery ważne pytania: Kim one są? Skąd pochodzą? Z jakiego powodu i w jaki sposób oddały życie? Jakie wyzwania stawiają przed nami?
1) Kim są Siostry Miłosierdzia beatyfikowane w Roku Wiary?
a) Są to proste kobiety swoich czasów. Są zwyczajne przez pochodzenie społeczne, korzenie rodzinne, wykształcenie, funkcjonowanie w miejscu zamieszkania, sposób życia wiarą. Wszystkie otrzymały dobre wyposażenie intelektualne, posiadały odpowiednie kwalifikacje do pełnienia różnych rodzajów służby i odbycia studiach specjalistycznych . Na ogół były kobietami radosnymi i pełnymi nadziei.
b) Są to kobiety WIARY mocnej. Żadna z Sióstr nie ukończyła studiów teologicznych, ale ich serca były pełne pokory i wielkoduszności. Wiarę otrzymały w rodzinach, a jej rozwój mógł się dokonywać w szkole, poprzez udział w katechezie w parafii, przez osobistą modlitwę i codzienne nawiedzanie Najświętszego Sakramentu. Z prostotą szukały światła woli Bożej dotyczącej ich przyszłości. Trwały mocno w wierze, nawet pośród prześladowań.
c) Są to kobiety WIARY zakorzenionej w modlitwie i lekturze. Od chwili wstąpienia do Zgromadzenia pogłębiały swoją wiarę z prostotą, osobistą odpowiedzialnością i troską. Służył temu plan formacji w Seminarium: modlitwa, studium Pisma Świętego, Katechizmu Kościoła, Reguł Zgromadzenia i biografii Założycieli.
d) Są to Siostry Miłosierdzia WIARY promieniującej, która komunikowała i wyrażała radość i prostotę, ponieważ ich serca trwały w Jezusie Chrystusie. Przejawiało się to w ich spontanicznej modlitwie, w treści ich listów do rodziny oraz w ich codziennych zaangażowaniach: w trosce, pracy, modlitwie, relacjach we wspólnocie… Potwierdzają to świadectwa osób, które je znały.
e) Są to Siostry Miłosierdzia WIARY wypróbowanej. Jeżeli przyjrzymy się dokładnie ich życiu, w historii każdej z Sióstr dostrzeżemy próby wiary, które doprowadzą je aż do męczeństwa. Każda osobiście doświadczyła prześladowań, pomówień, oszczerstw, nadużyć… Stały się przedmiotem czystki religijnej, mającej na celu wyrzucenie Boga z opieki społecznej, służby zdrowia i edukacji.
f) Niektóre wypowiedzi świadczące o ich wypróbowanej wierze: „Modlę się do Boga, aby dał mi siłę do wypełnienia wszystkiego, czego zażąda ode mnie i do zniesienia cierpień, jak On tego pragnie, aż upodobnię się do Niego… i, jeżeli taka jest wola Boża, nie będę wahała się oddać swego życia… (S. Estefania Saldana Mayoral).
„Była bardzo poruszona tymi informacjami… Któżby przypuszczał, że moją mamę wkrótce dotknie choroba?… Nic nie możemy uczynić poza zwróceniem się do Boga z prośbą o cierpliwość dla siebie. Chociaż bowiem nawiedził nas w tych wyjątkowo ciężkich zmartwieniach, to ostatecznie stały się one bardzo chwalebne…” (S. Maria Pardo Diaz)
„S. Maria Asunción Mayoral była gotowa na męczeństwo i wyznała to otwarcie, bez zwracania uwagi na groźby i drwiny milicji. Zachęcała Siostry do przyjęcia cierpień ze wzrokiem zwróconym na krzyż Chrystusa. Z wielkim zapałem prowadziła dusze do Boga” (świadectwo współsiostry ze Wspólnoty)
2) Skąd pochodzą ci świadkowie WIARY?
a) Pochodzą z konkretnych miejsc, które można odnaleźć na mapie: trzy Siostry z Galicji, trzy z kraju Basków, inne trzy z Nawarry, dwie z Aragonii, siedem z Kastylii-Leon, trzy z Madrytu, jedna z La Mancha, jedna z Plasencia (Caceres), dwie z Walencji, dwie z Andaluzji i jedna z Wysp Kanaryjskich.
b) Pochodzą z Hiszpanii znajdującej się w historycznym momencie konfliktu: sytuacja ogólnego kryzysu, bezrobocie i ubóstwo, nieludzkie warunki pracy w przemyśle i na roli, analfabetyzm, ignorancja kulturowa i religijna, manifestacje uliczne, strajki…
c) Służą Bogu w Kościele oskarżonym o bycie obcym dla ludzi: Kościół obarczono odpowiedzialnością za niesprawiedliwość społeczną, której faktycznym źródłem był światowy kryzys finansowy z 1929 r. i jego następstwa. Dlatego Kościół prześladowano, odnosząc się do niego z niechęcią, zaś instytucje religijne działające na polu edukacji, miłosierdzia, opieki zdrowotnej i społecznej poddawano „oczyszczeniu”. Ateistyczny komunizm starał się wykreślić imię Boga ze społeczeństwa.
d) Każda z nich pełni misję na polu służenia Ubogim: pięć z nich było Siostrami Służebnymi (Przełożonymi Wspólnot): Siostra Asunción Mayoral Pena w Schronisku dla Niewidomych w Madrycie, Siostra Maria Dolores Ursula Caro Martin w Domu Miłosierdzia w Albacete, Siostra Martina Vazquez Gordo w szpitalu i szkołach z Segorbe (Castellón), Siostra Josefa Laborra Goyeneche i Siostra Carmen Rodríguez Barazal w szkole w Betera (Walencja). Wszystkie zachęcały Siostry ze swoich Wspólnot do wytrwania w wierze w czasach prześladowań i zabiegały, by znaleźć kapłana, który potajemnie odprawiłby Mszę św. w domu. Spośród wszystkich męczenniczek szesnaście było nauczycielkami, siedem – pielęgniarkami, a pięć opiekunkami społecznymi.
3) Z jakiego powodu i w jaki sposób Siostry Miłosierdzia z Hiszpanii oddały życie?
a) Zginęły, potwierdzając swoją tożsamość i dając świadectwo WIERZE:
Poprzez życie i śmierć głosiły z odwagą Jezusa Chrystusa, wybaczając prześladowcom i powierzając siebie w ręce Boga Ojca. Swoim życiem i uczynkami dały czynne świadectwo o Chrystusie i o wartości pozostawionego przez Niego nauczania. Wolały zginąć niż zaprzeć się wiary i powołania poświęconego miłosierdziu. Kiedy Siostra Martina Vazquez Gordo została zatrzymana, wstawiła się za swymi Współsiostrami słowami Jezusa z Getsemani: „Jeżeli mnie szukacie, zostawcie pozostałe w spokoju. One mogą wam pomóc w szpitalach”. I posłuchano jej.
b) Zginęły, ponieważ były uczennicami Chrystusa
Jedynym przestępstwem, z powodu którego je przesłuchiwano i do którego zwyczajnie się przyznawały, było to, że „były Siostrami Miłosierdzia”. Zginęły jedynie dlatego, że były Siostrami Miłosierdzia, a ich prześladowcy chcieli zatrzeć Imię Boga w dziełach charytatywnych, edukacji i zdrowia. Jednakże swoim męczeństwem, Siostry uczyniły to imię na zawsze żywym.
4) Jakie wyzwania stawiają nam męczennicy? Wymieńmy niektóre z nich:
Męczennicy za wiarę XX wieku w Hiszpanii, a w szczególności nasze Siostry, wyznawały swoją wiarę pośród silnego laicyzmu, propagandy komunistycznego ateizmu i we wrogim sobie klimacie. Z tego powodu były wypędzane z ich wspólnot, z ich miejsc służby i misji, grożono im i prześladowano. Próbowały użyć wszelkich dostępnych im środków, aby uratować życie. Ale przebiegłość prześladowców była większa niż dobra wola Sióstr, poszukiwali je, a następnie zatrzymywali. Obecnie żyjemy w okolicznościach podobnych do tych, w których one żyły. Ich życie jest dla nas wyzwaniem i zaprasza nas do budowania historii przyszłości:
- Powierzchowność i komfort dzisiejszej kultury zapraszają nas do pielęgnowania naszej wiary, aby wyznawać ją z odwagą i żyć radykalnie Ewangelią, ściśle łącząc wiarę z miłosierdziem.
- Egoizm i komercjalizacja społeczeństwa są dla nas wyzwaniem do życia powołaniem w ewangelicznej wolności, by dać to, co mamy i czym jesteśmy, z miłością i w wolności oraz by objawiać miłość Jezusa Chrystusa potrzebującym.
- Odczucie pozornej „nieobecności” Boga i brak sensu życia u wielu ludzi zmuszają nas do zaangażowania w ewangelizację naszego otoczenia, do dbania o tych, którzy są zepchnięci na margines i zubożali; w centrum naszej działalności duszpasterskiej powinni być wszyscy cierpiący.
- Związany z globalizacją brak wrażliwości na konkretnego człowieka, indywidualizm, kryzysy gospodarcze oraz kryzys wartości, wzywają nas – świadków miłosierdzia – do bycia bardziej wrażliwymi na potrzebujących, do okazywania większej empatii oraz do podążania z pomocą ofiarom niesprawiedliwości.
- W atmosferze napięcia i przemocy możemy, podobnie jak Siostry z Hiszpanii, być świadkami miłosierdzia, dobroci, przebaczenia i pojednania, wcielając w życie Błogosławieństwa jako sposób naśladowania Jezusa Chrystusa.
- W obliczu cierpienia i strachu przed gwałtowną śmiercią, Siostry powierzały się Bogu, wzmacniały jedność między sobą, modliły się i uczestniczyły w Eucharystii, aby nabrać sił, przebaczyć i wyjść na spotkanie czekającej je śmierci z wiarą i spokojem. Jest to program życia chrześcijańskiego, dostępny w każdym momencie, a szczególnie w sytuacjach trudnych.
Siła i spokój w ostatniej godzinie nie były zasługą samych Sióstr męczenniczek. Był to dar Ducha Świętego, o który modliły się i który potrafiły przyjąć. Otwierając się na Niego jako Siostry Miłosierdzia, czyniły to, co dotychczas, będąc pielgrzymami wiary, prorokami nadziei i świadkami miłości. Tak jak żyły, tak też zginęły, pozostawiając Kościołowi wzór postępowania, dla budowania świata bardziej ludzkiego, wezwanego do miłości. Jest to ich najlepszą spuścizną i lekcją dla nas.
S. Maria Angeles Infante SM
